روزگاری سن بیشتر مسئولان جمهور ااسلامی از ۵۰ بالاتر نبود و خیلی کم پیش می‌آمد که مدیران مسن پشت میزهای اداره کشور بنشینند. اتفاقی که در زمانه کنونی برعکس شده است.
یکی از شعارهای اصلی نامزدهای ریاست جمهوری در چند دوره اخیر، جوانگرایی و استفاده از ظرفیت بانوان در اداره کشور بوده است، شعارهایی که بعد از روی کار آمدن دولت‌ها، عمدتا مغفول مانده‌اند.
این وعده‌ها در سطوح پایین‌تر مدیریتی نیز کاملا ملموس و قابل پیگیری است؛ از وعده‌های شهرداران گرفته تا نمایندگان مجلس و… .
در واقع باید گفت شعار درباره جوان گرایی لااقل در دو دهه اخیر، وعده‌ای صرفا تبلیغاتی و غیر اجرایی بوده است و مصادیق بسیار آن را می‌توان در بیکاری جوانان، عدم بهره‌گیری از پتانسیل آن‌ها در مدیریت کشور، موج بازنشستگان شاغل در ادارات و بویژه جایگاه‌های مدیریتی و… مشاهد کرد.
اگر به میانگین سنی کابینه‌های مختلف از ابتدای انقلاب تا کنون نگاهی بیندازیم با پدیده جالبی مواجه خواهیم شد. به عنوان نمونه، میانگین سنی کابینه در دولت پنجم اندکی بیش از ۴۰ سال بوده است و در دولت ششم، میانگین به ۴۴ سال ارتقا یافته است.
ارتقای میانگین سنی #کابینه پس از آن نیز ادامه داشته است. میانگین سنی دولت هفتم حدود ۴۶ سال بوده است. این میانگین در دولت هشتم تا ۴۸ سال ارتقا پیدا کرده است. میانگین سنی دو کابینه نهم و دهم ۴۹ و ۵۱ سال بوده و حالا هم در دو دولت یازدهم و دوازدهم میانگین به مرز ۶۰ سال رسیده است.
میانگین ۶۰ ساله، یعنی استفاده از جوانان دیروز و بازنشستگان فعلی. این در حالی است که یکی از مهمترین وعده های انتخاباتی رئیس جمهور، استفاده از ظرفیت جوان بوده است.
مقایسه سن مسئولینی که در سال‌های بحرانی ابتدای انقلاب به‌خصوص در دوران هشت‌ساله دفاع مقدس مسئولیت پست‌های کلیدی کشور را به عهده داشته‌اند با مسئولان فعلی جمهوری اسلامی شاید ضرورت جوانگرایی را بیش از پیش نشان دهد، چرا که به اذعان بسیاری از خود همین مسئولین در آن روزها کارآمدی، نشاط و نوآوری بیشتری در کشور دیده می‌شد.
شاید بهتر باشد جوانگرایی از جغرافیایی کوچکتر مانند شهر آغاز شود، امروزه که شهر از مفهوم کالبدی خود به یک سازمان اجتماعی ارتقا یافته، نقش گروه‌های اجتماعی مختلف در اداره آن نیز بیش از پیش پررنگ شده است؛ یکی از این گروه‌های اجتماعی جوانان هستند که با نیروی جوانی و شادابی‌ای که در اختیار دارند می‌توانند در فرایند‌های مدیریت‌های سازمانی نقش مؤثری ایفا کنند.
البته که در مشهد نشانه‌های خوبی از جوانگرایی را شاهد هستیم، برای مثال سال گذشته شورای شهر مشهد بعد از اعمال قانون منع به کار گیری بازنشستگان جوانترین شهردار کلانشهرهای کشور را انتخاب کرد.
کلائی نیز در ادامه همین راه با انتخاب معاونینی مانند مهدی یعقوبی و مشاورینی مانند اقتناعی، فاکتور جوانگرایی را رعایت کرد.
مسئولیت مرکز رسیدگی به امور مساجد خراسان نیز به فردی جوان رسید تا در این حیث مشهد در کشور پیشرو باشد، اما به‌نظر می‌رسد هنوز هم با معیارهای مقام معظم رهبری مبنی بر جوانگرایی فاصله زیادی داریم.
سیدشایان حسینی راد_دبیر سرویس شهری پایگاه خبری تحلیلی افق اندیشان مشهد.
