مشهد هر سال نزدیک به نوروز حال هوای خاصی دارد، مردم برای سال نو آماده می‌شوند و زائرین برای زیارت در سال جدید عازم شهر شهادت، اما امسال شرایط متفاوت‌تر بود.
باید قبول کنیم تا روزی که درب‌های حرم مطهر رضوی با تصمیم ستاد ملی کرونا و اجرای بی چون چرا مسئولین آستان قدس انجام پذیرفت زائرین و مجاورین حضرت چندان موضوع را جدی نگرفته بودند، حتی با تصمیم دولت، شهر قرنطینه هم نشد تا احتمال سرایت بیماری بیش از پیش بالا رود.
مشهد قرنطینه نشد اما دستور اجرای فاصله‌گذاری اجتماعی صادر شد، طرحی که شامل کنترل ورود خروج مردم از شهر، رعایت فاصله استاندارد، استفاده از حمل‌ونقل عمومی(اتوبوس) بسته بودن مشاغل پر خطر تعطیلی مسافر پذیرها و … بود.
همانطور که پیش‌بینی می‌شد مناطق پردرآمدتر مشهد این طرح را بیشتر اجرا کردند، اما فراموش نکنیم بیش از یک سوم جمعیت مشهد در حاشیه شهر سکونت دارند و همین موضوع می‌تواند نکته‌ای باشد برای عدم موفقیت در شکست کرونا.
فعلا در مشهد کمی اوضاع کنترل شده است، بسته بودن حرم مطهر و عدم پذیرش مسافر تاثیر خوبی در کنترل بیماری داشت، اما با باز شدن بسیاری از مشاغل و ادارات و خصوصا مراکز تجاری ممکن است هفته آینده زمان مجدد شیوع کرونا در فاز دوم باشد.
باید قبول کرد کشور را نمی‌توان تعطیل کرد چرا که دولت بودجه زندگی برای مردم را ندارد! پس راهی نیست جز فعالیت مشاغل برای زنده نگه‌داشتن اقتصاد مردم البته با رعایت اصول بهداشتی و طرح فاصله‌گذاری اجتماعی!
مصداق بارز آن فعالیت مجدد ناوگان اتوبوسرانی مشهد است که در اجرای این طرح شهروندان باید از پرداخت پول نقد، نشستن در کنار یکدیگر و گرفتن میله‌ها خودداری کنند، اما آیا تمام مردم و شهروندان این طرح را رعایت می‌کنند؟
از آن کارگرهایی که نگران گرسنه ماندن خانواده هستند توقع رعایت این طرح را نباید داشت چرا که از هر راهی برای کسب درآمد و گذران زندگی استفاده می‌کنند، پس بهتر است این روزها اگر جزء آن دسته از شهروندانی هستیم که حقوقمان هر ماه در حسابمان است و نگرانی نیز بابت پرداخت قسط و وام نداریم، کمی منصف باشیم و یک‌طرفه از کاسبینی که باید اجاره مغازه پرداخت کنند و کارگرانی که باید شکم زن و بچه را سیر کند انتقاد نکنیم.
?محمدرضا زارع برزشی-مدیر مسئول پایگاه خبری تحلیلی افق اندیشان مشهد
