پس از آنکه طرح حذف جداره دانشگاه فردوسی در طرح تفصیلی عنوان شد، شورای شهر تصمیم به اجرای این طرح گرفت تا فضای سبز دانشگاه در اختیار تمام شهروندان قرار گیرد، اما این موضوع با انتقادات دانشجویان دانشگاه فردوسی همراه شد تا آن‌جا که با نوشتن نامه‌ها و راه اندازی پویش‌های مختلف، مخالفت خود را با این تصمیم نشان دادند
با تبدیل آموزشگاه عالی بهداری در سال ۱۳۲۸ به دانشکده پزشکی، نخستین گام در راه تأسیس سومین دانشگاه ایران در شهر مشهد برداشته شد. در سال ۱۳۳۴ با صدور مجوز دیگری دانشکده ادبیات با پنج رشته جداگانه تأسیس یافت.
با گسترش آموزش عالی در ایران به ترتیب دانشکده معقول و منقول (که بعداً به الهیات تغییر نام یافت) دانشکده علوم، دانشکده دندانپزشکی، دانشکده علوم دارویی و تغذیه، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشکده کشاورزی، دانشکده مهندسی، مؤسسه بینایی سنجی، دبیرستان دانشگاه و مرکز تعلیمات به مجموعه دانشگاه مشهد که ازسال ۱۳۵۳ با انتخاب مهدی رضایی به دانشگاه فردوسی تغییر نام یافته بود، افزوده شد.
پس از انقلاب اسلامی با تغییر در برخی واحدها و تفکیک دانشگاه علوم پزشکی از دانشگاه فردوسی مشهد، دانشکده علوم اداری و اقتصادی، دانشکده دامپزشکی، آموزشکده کشاورزی شیروان، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم ریاضی، دانشکده هنر نیشابور، پژوهشکده علوم گیاهی، مرکز تحقیقات زمین لرزه‌شناسی، کالج دانشگاه، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست و دانشکده معماری و شهرسازی، یکی پس از دیگری به مجموعه واحدهای دانشگاه اضافه شد.
عمده انتقادات دانشجویان نسبت به برداشته شدن حصارهای دانشگاه فردوسی، مربوط به شرایط فرهنگی و اجتماعی بود. دانشجویان دانشگاه فردوسی معتقدند که با این کار شرایط نامناسب فرهنگی و اجتماعی پارک های اطراف دانشگاه فردوسی همانند پارک باهنر و پارک ملت داخل دانشگاه نیز برقرار خواهد شد و معضلاتی مانند اعتیاد، فقر فرهنگی، هنجارشکنی و… به محیط فرهنگی دانشگاه سرایت خواهد کرد.
بعد از انتقادات دانشجویان و برگزاری جلسه میان منتقدین، مدیران شهری و مدیران دانشگاه مصوب شد که بند حذف دیوارهای دانشگاه فردوسی صرفاً به عنوان یک ظرفیت قانونی جهت مذاکره با دانشگاه در طرح تفصیلی دیده شود.
متن پیشنهادی تبصره تغییر پیدا کرد و حذف حصار فیزیکی دانشگاه فردوسی منوط به انجام مطالعات جامع، رعایت الزامات انتظامی اجتماعی و لحاظ تفاهم‌ها و توافقات فی مابین مدیریت شهری و دانشگاه فردوسی شد
این متن پیشنهادی با 12 رای اعضای شورای شهر و مخالفت غلام حسین صاحبی مورد تصویب قرار گرفت.
جایگاه مهم دانشگاه فردوسی مشهد در ایران برای هیچ کس قابل انکار نیست و نگرانی‌ها از بابت حملات فرهنگی به محیط دانشگاه کاملا بجاست اما مسلما حق تمامی شهروندان استفاده از فضاهای سبز مناسب و کافی در سطح شهر است، اما به نظر می‌رسد بهتر است به جای نفوذ به محیط امن دانشگاه و از بین بردن حس امنیت برای دانشجو، از ظرفیت سایر مناطق شهر استفاده شود.
پیشنهاد دهندگان این طرح معتقدند که مساحتی به این بزرگی برای ۲۲ هزار دانشجوی این دانشگاه مورد نیاز نیست اما با توجه به نکات عنوان شده به نظر می‌رسد این طرح در صورتی امکان پذیر است که طرحی کاملا کارشناسی شده در تمامی زمینه‌ها مدنظر گرفته شود تا علاوه بر دانشجویان، شهروندان نیز بتوانند از فضای زیبا و سبزه آن استفاده نمایند، که باید دید آیا منطقی است یا نه؟
محمدرضا زارع برزشی – مدیرمسئول پایگاه خبری تحلیلی افق اندیشان مشهد
