اگر به شما بگویند مدیرکل آموزش و پرورش یک استان نشست خبری برگزار کرده است و اعلام کرده با توجه به تدابیر دولت برگزاری کلاس‌های درس در مناطق قرمز ممنوع بوده است، اما کمتر از یک هفته بعد مدارس باز شود شاید باور نکنید!

این اتفاق احتمالا فقط در ایران می افتد، جایی که دولت مردان اعلام کردند مدارس در مناطق قرمز غیرحضوری خواهد بود اما احتمالاً با توجه به نبود زیرساخت‌ها و کافی نبودن امکانات شبکه شاد و خیلی اما و اگرهای دیگر مجبور شدند کلاس‌های درس را حضوری برگزار کنند.

اینکه بگوییم جان کودکان این سرزمین برای مسئولین بی اهمیت است شاید درست نباشد اما ممکن است مسئولین محترم کشور به خوبی با خطرات کووید۱۹ آشنا نیستند چراکه اگر بودند چنین ریسک بالایی در جهت مواجهه با آن را قبول نمی کردند، خصوصاً در مورد کودکان و نوجوانان.

سوال اینجاست که در شهر مشهد که شرایط از نظر دانشگاه علوم پزشکی قرمز می باشد چه کسی می‌تواند ضمانت کند دانش آموزان به کرونا مبتلا نخواهند شد؟

کادر آموزشی چگونه و با چه حمایتی جانش به خطر نخواهد افتاد؟ رعایت پروتکل‌ها که توسط دانش‌آموزان خصوصا در سنین پایین بسیار سخت به نظر می‌رسد تا چه حد می‌تواند از شیوع ویروس جلوگیری کند؟

آیا آموزش و پرورش میتواند تمامی دانش‌آموزان را پایش کند و از سلامت آنها مطمئن باشند؟

آیا می تواند لوازم بهداشتی مورد نیاز برای مقابله با کرونا را برای معلمین و دانش‌آموزان مهیا کند؟ طبیعتا خیر!

مدارسی که در مشهد فقط ۱۰ درصد آنان حق دریافت وجه از والدین را دارند چه تدابیری برای مقابله با کرونا اندیشیده اند؟

اگر خدای نکرده یکی از دانش‌آموزان و کادر آموزشی جانش را از دست بدهد چه کسی پاسخگو است؟ مگر مدافعین سلامت را کم از دست دادیم؟

 در ایران هم مانند تمام دنیا آموزش باید رایگان باشد، احتمالاً در بهترین حالات ممکن آن دانش آموز باید سال دیگر مطالب مربوط به پایه قبل را فرا گیرد و این یعنی یک سال عقب افتادن از تحصیل!

موضوعی که مسئولیت آن با تصمیم‌گیران نظام آموزشی است کسانی که ظاهراً نسبت به این موضوع کاملا بیخیال هستند!

مدارس در مشهد شرایط جالبی دارد! از آنجا که قانون اجازه نمی‌دهد مدرسه وجه‌نقد دریافت کند خیلی از مدارس با اجباری کردن کلاس‌های جبرانی خانواده‌ها را ملزم به پرداخت هزینه می کنند.

جالب است امسال شرایط برگزاری کلاسهای جبرانی مهیا نیست اما باز هم والدین مجبور هستند برای ثبت نام فرزندشان وجوه مختلفی را به مدرسه پرداخت کنند. شرایط مدارس غیرانتفاعی نیز کاملا مشخص است، هر کس هر چقدر که بتواند یا اصطلاحاً چاقویش ببرد از والدین نگران برای آینده فرزندانشان دریافت می کند. اینها همه نشان دهنده نظام آموزشی است که بیمار شده و هیچ طبیبی یا قصد درمان دارد و یا توان آن را!

سیدشایان حسینی‌راد_دبیر سرویس شهری پایگاه خبری تحلیلی افق‌اندیشان مشهد