تاب آوري شهرها در برابر سوانح طبيعي و انسان ساخت از اصولي است که به طور معمول در فرآيند توسعه ناديده يا کم اهميت تلقي شده، اما يكباره در بحران ها مدنظر قرار مي گيرد و منجر به تغييراتي در برنامه ريزي و طراحي محيطي مي شود. ابعاد بحران کرونا جلوه هاي تازه اي از گستردگي و عمق ناکارآمدي مديريت جهاني توسعه در ابعاد و ارکان مختلف توسعه پديدار ساخت، به گونه اي که برخلاف بيشتر بحران ها و آسيب هاي جمعي ديگر، به نظر مي رسد خسارت جاني و مالي اين اپيدمي بر جهان توسعه يافته و به خصوص کلانشهرها و شهرهاي جهاني بسيار وسيع تر از جهان درحال توسعه و توسعه نيافته است.
همه گيري و شيوع گسترده ويروس کرونا با شتابي کم سابقه، پيچيدگي و اطلاعات اندك نسبت به آن، زيست بشري و به طور خاص شهرها در معرض آزموني دشوار قرارداده که اين بار بيش از آسيب هاي موضوعي و موضعي، کليت و بقاي جوامع شهري در تمام ارکان را در معرض آسيب قراردادهاست.
اين گزارش تلاشي است براي تبيين مسائل و اولويت هاي توسعه شهري در مواجه با آسيب همه گيري بيماري کرونا و نيز موضوعات مغفول که از اين پس با درس آموزي از تجربه تبعات اين اپيدمي در عرصه توسعه شهري مدنظر مديران وبرنامه ريزان توسعه شهري قرار گيرد.
برای دیدن ادامه مقاله فایل زیر را آپلود نمایید:
منبع: معاونت پژوهشهاي زیربنایی و امور تولیدي مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی
