هر فرآیند برنامه ریزی در برگیرنده کلیتی است پیوسته در جریان، از اینرو تلقی رویدادها، اشیاء یا افعال به مثابه واقعیتهای ایستایی که در زمان و مکان ثابت اند مردود است. برنامه ریزی شهری و فرآیند آن نیز امری مستمر، همیشگی و پویا است و نمیتوان با آن به صورت مقطعی، موقت و ایستا برخورد نمود. بخشی از برنامه ریزی شهری، برنامه ریزی حمل و نقل شهری است که به همراه برنامه ریزی بخشهای کاربری اراضی، زیرساختها و سایر بخشها، بعد کالبدی برنامه ریزی جامع شهری را تشکیل میدهد. این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی انجام شده است و اطلاعات با مطالعات کتابخانه ای گردآوری شده است، نتایج پژوهش نشان میدهد که برنامه ریزان شهری و سیاست گذاران حمل و نقل میبایست در شرایط مناسب و مقتضی از برخی سیاستها از جمله تغییر ساختار شهری و کاربری اراضی، تغییر فرهنگ استفاده از وسایط نقلیه شخصی، مدیریت تقاضای سفر، کاهش نیاز به سفر و تقلیل کاهش تاثیرات سوء حمل و نقل استفاده کنند.
فرآیند برنامه ریزی در برگیرنده کلیتی پیوسته در جریان، از این رو تلقی رویدادها، اشیاء یا افعال به مثابه واقعیت های ایستایی که در زمان و مکان ثابت اند و مردود است. برنامه ریزی شهری و فرآیند آن نیز امری مستمر،همیشگی و پویا است و نمیتوان با آن به صورت مقطعی موقت و ایسا برخورد نمود.
در حال حاضر بیش از نیمی از جمعیت جهان شهری است و با توجه به گزارش سازمان شهرهای جهانی فعالیت های اقتصادی شهری ۵۵ درصد تولید ناخالص ملی در کشورهای کمتر توسعه یافته، ۷۳ درصد در کشورهایی که از لحاظ توسعه یافتگی در جایگاه متوسطی هستند و ۸۵ درصد در کشورهای پیشرفته را تشکیل می‌دهند.
حمل و نقل شهری به عنوان یکی از عوامل مهم حیات و رشد اقتصادی شهر به عنوان موثرترین جزء حمل و نقل مطرح می باشد به طوری که در شهرهای کشورهای در حال توسعه اغلب بین ۱۵ تا ۲۵ درصد بودجه، بین ۸ تا ۱۶ درصد درآمد خانوارها و بیش از ۳۳ درصد سرمایه گذاری ها در زیرساخت های شهری در بخش حمل و نقل صورت می گیرد
نویسندگان:مجتبی شیرزادی کندی،سعید نجف نژاد اصل
برای دریافت فایل مقاله به لینک زیر مراجعه نمایید:
