بلوار یک کلمه هلندی است که معادل فارسی آن چهارباغ است. خیابان هایی که با دو ردیف درخت از هم جدا شده و غالبا بین این دو ردیف پیاده رو قرار گرفته است. این یعنی کنار هر خیابان یک ردیف درخت قرار دارد. در واقع هر ردیف درخت یک باغ محسوب می گردد که با احتساب دو خیابان و چهار ردیف درخت، مجموعا چهار باغ خوانده می شوند.
آنچه به عنوان چهارباغ ایرانی مشهور است و تا کنون باقی مانده می توان به چهارباغ طاق بستان کرمانشاه، چهارباغ بلوار کشاورز تهران و چهارباغ عباسی اصفهان اشاره کرد.
اما خدابیامرزد چهار باغ های مشهدمان را، بلوار وکیل آبادی که اگر درختان تنومند و کهنسالش را قطع نکرده بودند و برای تعریض خیابان های خودرو محور جوی های آبش خشک نمی شد، الان نام خیابان وکیل آباد را به خود نمی گرفت و یا بلوار فرودگاهی که تفرجگاه روزهای تعطیلی مان محسوب می شد ولی در حال حاضر تنها جایگاه خودروها شده است.
طبق اصولی که در ابتدای بحث به آن اشاره شد طولانی ترین بلوار شهری ایران پس از بلوار ولیعصر تهران، به بلوار وکیل آباد مشهد تعلق می گرفت که برطبق استانداردها دیگر بلوار نیست!
شاید باید از استقامت آستان قدس رضوی درخصوص عدم اجازه به شهرداری برای تعریض خیابان و نفوذ به باغ ملک متشکر باشیم که باعث شده است در قسمتی از این مسیر با استشمام خوش رایحه درختان و تغییر محسوس آب و هوا بین میدان پارک تا میدان فلسطین هنوز هم خاطره روزهای خوش قدیم برایمان زنده می شود.
تعریض خیابان ها برای حل مسئله تعدیل بار ترافیک تنها مسکنی مقطعی است که تجربه ثابت کرده است هرچقدر هم مرز فضای سبز را به نفع خودروها عقب بکشیم، سال بعد و سال های بعد هم باید به این عقب نشینی ها پاسخ مثبت بدهیم که در نتیجه از باغ های چندهکتاری تنها یک مسیر باریک پیاده با چند درخت خشک باقی خواهد ماند!
دیدگاه ها باید تغییر کند نه اصول! تا زمانی که اصل خودرو باشد نه انسانی جایگاه دارد، نه طبیعت و نه فضاهای باز و جمعی…
وجیهه هوشیارفر_سردبیر پایگاه خبری اختصاصی افق اندیشان مشهد
