محیط‌های شهری، فضای زندگی روزمره برای همه شهروندان است و لذا باید توانایی پذیرش کلیه افراد و گروه‌های سنی و اجتماعی و همچنین تأمین نیازها و خدمات رفاهی مربوط به آنها را داشته باشد .در این میان کودکان به عنوان آسیب‌پذیرترین اعضای جامعه نیازمند مراقبت و حساسیت بیشتری هستند. کودک امروزی به دلیل معماری خاص شهری و در کنار آن تربیت‌های خاص، کمترین میزان تعامل و برخورد را با اطرافیان دارد و متأثر از بی نظمی معماری شهری و فشارهای روانی حاصل از آن، دچار مشکلات عدیده‌ای است. کودکان و نوجوانان به عنوان اعضای جامعه ما با مجموعه‌ای از خواسته‌ها و نیازهای خاص خود، استفاده‌کنندگان محیط ساختگی ما می باشند .
فضاهای شهری محیط‌های فرهنگ ساز و تاثیرگذاری هستند که در شکل گیری فضای ذهنی جامعه نقش اساسی دارند که شهرهای اسلامی هم از این قاعده مستثنی نیستند. اسلام تاکید می کند که طراحی شهرها باید به گونه ای باشد که نیازهای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی تمام جامعه را برآورده سازد.هدف مقاله حاضر، ارزیابی ویژگی ها و شاخص های شهر دوستدار کودک و تطبیق آنها از نگاه معماری و شهرسازی اسلامی می باشد. با توجه به چارچوب نظری تحقیق، فرضیه این پژوهش بدین
صورت مطرح می گردد که به نظر می رسد با توجه به اینکه در تعالیم اسلامی نیز توجه ویژه ای به دوران کودکی شده است با این وجود در طراحی فضاهای شهرها توجه چندانی به فاکتورها و شاخص های مناسب کودکان نمی شود
ملیحه آریافر_مدرس گروه شهرسازی موسسه آموزش عالی اقبال لاهوری
آذرشعبانی_ دانشجوی کارشناسی پیوسته مهندسی شهرسازی، دانشکده معماری وشهرسازی موسسه آموزش عالی اقبال لاهوری
