بولوار وکیل آباد یکی از بولوارهای اصلی و قدیمی مشهد است که در خاطرات همه مشهدی ها و حتی مسافران جا خوش کرده است، اما در انتهایی ترین بخش این بولوار با محله ای روبه رو می شویم که رنگ و بویی از نظم و بافت شهری ندارد. این محله که زیرمجموعه منطقه۱۲ مشهد است، در گذشته به «قلعه وکیل آباد» معروف بود؛ محله ای که هنوز هم بسیاری از مشهدی ها آن را به این نام می شناسند و برخی ساکنان آن نیز معتقدند که محله شان از نظر ظاهری و امکانات، پس از گذشت سال ها، هنوز مانند همان قلعه یا روستاست.
حتما گذرتان به مناطق طرقبه و شاندیز به عنوان مناطق ییلاقی مشهد افتاده است. کمی قبل تر از دوراهی طرقبه–شاندیز، حتما منظره نامتجانس آخرین ساخت وسازهای بولوار وکیل آباد و تفاوت آن با معماری دیگر محلات حاشیه بولوار وکیل آباد را دیده اید؛ انگار که در لحظه از نقطه بالای شهر به نقطه ای در پایین شهر پرت شده اید. خیلی نمی توان سراغی از نظم در ساخت وساز یا همگونی پیاده روها را در کوچه پس کوچه های این محله گرفت. تعداد بلوکه های بتنی برای جلوگیری از ساخت و سازهای غیرمجاز در این محله یکی دوتا نیستند. چهره اعتیاد در این محله حتی با حضور کودکان در آن نیز بی پرواست، حتی در روشن ترین ساعت روز میان زمین های بایر و بی استفاده محله، می توان جوانانی سردرگریبان و غرق در عالم خماری را به تماشا نشست.
حتی روستاها امکانات بیشتری دارند
انتظاری زن سن وسال داری است که در نبود مشتری روی صندلی نشسته و پاهایش را روی صندلی مقابلش دراز کرده است. از هجده سال پیش ساکن این محله است و با آب باریکه ای که از این مغازه دارد، روزی خانواده اش را تأمین می کند. در پاسخ به سؤالم درباره بیان مشکلات محله، لبخند تلخی می زند و می گوید که مشکل زیاد است و ادامه می دهد: این محله امکانات رفاهی ندارد، داروخانه و بعضی از مغازه ها نیز در اینجا پیدا نمی شود. انگار همان اسم قلعه وکیل آباد که در قدیم می گفتند، روی آن مانده است. این روزها دیگر اگر به روستا هم بروی، همه امکانات را دارند، اما در انتهای وکیل آباد چنین خبری نیست.
او بیان می کند: معتاد و قاچاقچی در این محله زیاد است. بنابراین زیاد هم شاهد سرقت هستیم. حتی کابل های تلفن را می دزدند. در روز روشن موادمخدر می فروشند و پولش را هم در کنار عابربانک می گیرند. باور کنید با اینکه خانه ام به مغازه نزدیک است، شب ها می ترسم از ساعت9 به بعد در مغازه باشم.
اینجا آخر دنیاست
احمدی یکی از زنان خانه دار این محله است. در انتهای وکیل آباد95، مقابل خانه شان، زمین خاکی بزرگی است که هربار گردوخاک به راه می افتد، خانه هایشان پر از گردوغبار می شود. او می گوید: درخواست کرده ایم که این زمین را به فضای سبز تبدیل کنند، اما هنوز کاری نکرده اند. ضمن اینکه محل رفت وآمد معتادان نیز شده است. وقتی برای دخترم خواستگار می آید، خجالت می کشم نشانی اینجا را بدهم. مستأجرانی هم که می آیند، می گویند اینجا آخر دنیاست و پشیمان می شوند.
در همه این سال ها، اصرار فرزندانش برای فروش این خانه و سکونت در محله دیگر با مخالفت او و همسرش همراه شده است. زیرا آن ها معتقدند این خانه را به دلیل قرارگرفتن در چنین محله ای، به قیمت واقعی نمی خرند و آن ها ناچارند همین جا زندگی کنند.
او ادامه می دهد: این محله مانند آب راکد گندیده ای شده است که نه می توانیم خانه هایمان را بفروشیم و نه با قوانین سفت و سخت می توانیم در آن ساخت وساز کنیم.
بازدید بی نتیجه مسئولان
موسی زاده مردی میان سال است و با 26سال سابقه سکونت در این محله، پیداست که نیمی از عمرش را در اینجا گذرانده است. معتقد است یکی از مشکلات اینجا، تعداد زیاد سگ های خانگی است که صاحبان آن ها می گویند گاز نمی گیرند، اما به هرحال اهالی از رویارویی با این سگ ها هراس دارند. او اظهار می کند: در اینجا پارک محلی نداریم و اگر جوانان بخواهند برای تفریح جایی بروند، باید به پارک جنگلی وکیل آباد بروند. سالی یک بار مسئولان برای بازدید از این محل می آیند و تا سال بعد و بازدید دیگر، مشکلات را فراموش می کنند.
خانزاده‌نیز در این محله سوپرمارکت دارد و مانند بسیاری از اهالی از موضوع سرقت، حضور معتادان و نزاع و درگیری گلایه دارد و می گوید: در این محل، نظافت و رفت وروب کمی صورت می گیرد، اما توقع هم نداریم که مانند بالای شهر به انتهای وکیل آباد رسیدگی کنند. زیرا در اینجا ساخت وساز غیرمجاز می شود. مشکل دیگر این است که فضای سبز نداریم.
نگران از بازی بچه ها در کوچه و خیابان
شمس، زن خانه دار و البته مادری است که در نبود پارک و فضای استاندارد برای بازی بچه ها، نگران است که مبادا بازیگوشی آن ها در این کوچه پس کوچه ها منجر به تصادف شود.
او ادامه می دهد: 37سال است که ساکن این محل هستیم؛ یعنی از زمانی که آب، برق و گاز در اینجا نبود و با هزار بدبختی این امتیازات را گرفتیم. زمینی را برای بازی بچه ها تعیین کرده اند و دورتادورش را فنس کشیده اند، اما زمین روباز است و تابستان ها به خاطر آفتاب و زمستان ها به دلیل برف و باران نمی توانند در آن بازی کنند. ضمن اینکه زمین آن آسفالت است و زمانی که زمین می خورند، لباسشان پاره می شود یا آسیب می بینند.
او با اشاره به اینکه قرار بوده طرح تفصیلی وکیل آباد آماده شود، اما امروز و فردا می کنند، ادامه می دهد: پسرمان مستأجر است و با این کرایه های گران نمی تواند خانه ای تهیه کند. به همین دلیل می خواستیم در طبقه بالای خانه مان برایش یک واحد بسازیم، اما به ما مجوز نمی دهند. زمین های بایر در این محله زیاد است و مردم نیز رعایت نمی کنند و زباله هایشان را بی موقع در آن می ریزند، نزدیک گرما و شیوع سالک هستیم و باید بیشتر به فکر نظافت و بهداشت این منطقه باشیم. ضمن اینکه تاکنون چندبار اعتراض کرده ایم که زباله گردها را جمع آوری کنند. بعضی کوچه ها روشنایی ندارند و زمانی که اتفاقی می افتد، حتی اگر دوربینی هم در آن نزدیکی باشد، در تاریکی قادر به تشخیص چهره ها نیست.
ابلاغ و اجرای طرح تفصیلی
شهردار منطقه12 با بیان اینکه طرح تفصیلی این منطقه تصویب، ابلاغ و اجرایی شده است، به خبرنگار ما گفت: با مردم محل جلسه گذاشتیم و به آن ها آموزش دادیم که اگر می خواهند پروانه ساخت وساز دریافت کنند، باید این حداقل ها را داشته باشند. برای بهسازی نیز باید اهالی اقدام به دریافت پروانه کنند و عقب نشینی واحدهای مسکونی شان را انجام دهند تا کارهای مربوط به شهرسازی و معابر را انجام دهیم. بی رغبتی اهالی برای دریافت پروانه، مشکل این محله است و ناچاریم که اعمال قانون کنیم و این کار هم به همین نازیبایی های بصری در این منطقه منجر می شود. مشکل بیشتر اهالی در این محل، نبود سند است، یا اینکه معارض دولتی دارند و مایل به دریافت پروانه نیستند.
علی زینت بخش در گفت وگو با شهرآرا درباره زمین های بایر این منطقه اظهار کرد: تا چندماه پیش طرح تفصیلی آنجا به ما ابلاغ نشده بود، اما اکنون در کاربری های مجاز می توانیم فضای باز و فضای سبز داشته باشیم. زمین هایی که در آن فضای سبز یا بازی در نظر گرفته شده است، در حاشیه کال است. پارک خطی در اولویت کار شهرداری است و یکی دو پارک محلی نیز برایشان در نظر گرفته ایم که پس از تخصیص بودجه و تهیه طرح، توسط مرکز مطالعات شهرداری اجرایی می شود.
وی با بیان اینکه اعتباری دریافت شده است تا به استانداردسازی زمین بازی اقدام شود، افزود: این موضوع در طرح محله های بازآفرینی گنجانده شده است و امیدواریم تا پایان امسال انجام شود. در سال های 1386 و 1387 شهرداری با یک شرکت دیگر اقدام به تملک کرد. سرجمع این تملکات برای اجرای طرحی بوده که آن طرح قابلیت اجرایی اش را از دست داده و این قطعات در اختیار شهرداری مانده است، اما مردم از این زمین ها به عنوان پارکینگ استفاده می کنند و برنامه آینده مان این است که طرح تجمیع این قطعات در حوزه بازآفرینی انجام شود.
منبع: شهرآرا
